The Waking - Theodore Roethke

Gepubliceerd op 11 oktober 2024 om 12:06

Theodor Roethke (1908-1963). Hier een gedicht in de vorm van een villanelle. De eerste strofe geeft in regel 1 en 3 de twee sleutelzinnen aan, die in de eropvolgende strofen om beurten herhaald worden in de laatste regel. In de laatste strofe komen beide zinnen terug. Door het terugkerende rijm en de herhaling van zinnen krijgt het gedicht een bijbelse, magische toon. Mooiste passage: 'Met jou en mij; dus, liefste, adem vrij.'

Ontwaken 

 

Tot aan mijn slaap ontwaak ik, langzaam aan.

Ik voel mijn lot daar waar mijn angst verdwijnt.

Ik leer al gaande waar ik heen moet gaan. 

 

Wij denken met gevoel. Of is dat waan?

Tussen mijn oren, hoor ik, danst mijn zijn.

Tot aan mijn slaap ontwaak ik, langzaam aan.

 

Wie ben jij van degeen die naast mij staan?

God wijdt de Grond! Mijn stap is van satijn.

Ik leer al gaande waar ik heen moet gaan. 

 

De Boom vangt licht, maar hoe, dat is de vraag?

Een ringworm die een wenteltrap bestijgt;

Tot aan mijn slaap ontwaak ik, langzaam aan. 

 

Iets anders wil Natuur met ons bestaan

Met jou en mij; dus, liefste, adem vrij,

En leer al gaande waar je heen moet gaan.

 

’t Is waar, door dit gewankel blijf ik staan.

Wat wegvalt blijft voor altijd. En dichtbij.

Tot aan mijn slaap ontwaak ik, langzaam aan.

Ik leer al gaande waar ik heen moet gaan. 

 

(Vertaling: Arie van der Krogt)

The Waking

 

I wake to sleep, and take my waking slow.

I feel my fate in what I cannot fear.

I learn by going where I have to go.

 

We think by feeling. What is there to know?

I hear my being dance from ear to ear.

I wake to sleep, and take my waking slow.

 

Of those so close beside me, which are you?

God bless the Ground! I shall walk softly there,

And learn by going where I have to go.

 

Light takes the Tree; but who can tell us how?

The lowly worm climbs up a winding stair;

I wake to sleep, and take my waking slow.

 

Great Nature has another thing to do

To you and me; so take the lively air,

And, lovely, learn by going where to go.

 

This shaking keeps me steady. I should know.

What falls away is always. And is near.

I wake to sleep, and take my waking slow.

I learn by going where I have to go.

 

Theodore Roethke

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.